સમાજના હીરોને મળ્યો નહીં યોગ્ય માન ✦

માનવતાની દુનિયામાં ક્યારેક કેટલીક એવી ઘટનાઓ બને છે જે હૃદયને ઘૂંટી જાય, વિચારવા મજબૂર કરે અને સમાજના મૂલ્યોને કસોટી પર મૂકે. આવા સમયમાં સાચું દાન, સાચું માનવત્વ અને સાચો પરોપકાર—આ બધું શબ્દોમાં નહીં પરંતુ કાર્યોમાં દેખાય છે.

અહીં વાત છે ૮૦ વર્ષના નિવૃત્ત શિક્ષકની, જેમણે પોતાના આખા જીવનની કમાણી, પરિશ્રમ અને પુન્ય સમાન બચત—મોટા ભાગે ૫ કરોડ રૂપિયા—ગરીબ, અનાથ, અભણ અને વંચિત બાળકોના ભવિષ્ય માટે દાનમાં આપી દીધી.

પરંતુ સૌથી દુઃખદ અને વિચલિત કરી દે તેવી વાત એ છે કે સમાજે આ વાસ્તવિક હીરોને યોગ્ય માન, વખાણ, સન્માન કે પ્રશંસા આપી જ નહીં.
એવું લાગી રહ્યું હતું કે જાણે આ દેશમાં કરોડોના ફંડમાં ભ્રષ્ટાચાર કરનારાઓને તો હેડલાઈન મળે, પરંતુ માનવતા માટે કરોડો આપનારને કોઈ પૂછનાર નથી.

 એક શિક્ષકનું 80 વર્ષનું સંઘર્ષમય જીવન

આ શિક્ષકનો સમગ્ર જીવનપ્રવાસ પરિશ્રમ, અનુશાસન, સાદગી અને સમાજસેવાની ભાવનાથી ભરેલો હતો.

• સામાન્ય મધ્યમવર્ગીય પરિવારમાં જન્મ

• નાની નોકરીથી શિક્ષણક્ષેત્રમાં શરૂઆત

• દિનપ્રતિદિન મહેનત, ટ્યુશન, લખાણકાર્ય, સરકારી પગાર અને જીવનભરની બચત

• ક્યારેય વૈભવ પાછળ ન પડ્યા

• પોતાની જરૂરિયાત ઓછી રાખીને, બીજાના ભવિષ્ય માટે બચત કરતા રહ્યા

આ ૫ કરોડના દાનની પાછળ સંકલ્પ હતો—
“મારી કમાણી મને સાથે લઈ જવાની નથી, પરંતુ તેને એવા બાળકો પર ખર્ચાવું છે જેમને મારા જેવા શિક્ષકની, માર્ગદર્શનની અને અવસરની જરૂર છે.”

આ વિચાર જ એમને અસાધારણ બનાવે છે.

 દાન – માત્ર રકમ નહીં, માનવતાનો મહોત્સવ

આ ૫ કરોડની રકમ એમણે નીચેના વિસ્તારોમાં વાપરવા જાહેર કર્યા:

• ગરીબ બાળકો માટે હોસ્ટેલ

• અનાથાલય માટે આધુનિક સુવિધાઓ

• ગ્રામ્ય છાત્રાલય માટે પુસ્તકાલયો

• દિવ્યાંગ બાળકો માટે શિક્ષણ સાધનો

• સૌથી ગરીબ વિદ્યાર્થીઓ માટે સ્કોલરશિપ

એક નિવૃત્ત વ્યક્તિ માટે આ માત્ર દાન ન હતું—
આ તો આજની પેઢી માટે એક જીવનમંત્ર હતો.
જ્યાં લોકો સંપત્તિ, વારસો, નામ અને ઓળખ માટે જીવે છે, ત્યાં આ શિક્ષકએ બધું છોડીને માનવસેવાની વારસો છોડી.

 પરંતુ સમાજ મૌન રહ્યું : કોઈ પ્રશંસા નહીં, કોઈ સન્માન નહીં

અહીંથી જ દુઃખની શરૂઆત થાય છે.

જ્યારે કોઈ કલાકાર નાની નાની વાત માટે ચર્ચામાં આવે,
કોઈ રાજકારણી વર્ણન કરે તો દેશભરમાં મેડિયા ઝૂમી પડે,
કોઈ સેલિબ્રિટી કોઈ ઈવેન્ટમાં હાજર રહે તો લોકો ફોટા પાડવા દોડે—

પરંતુ…

એક એવા મહાન કાર્ય માટે સમાજે એક પંક્તિ પણ બોલવાની જરૂર નહોતી સમજ્યાં.

કોઈ મીડિયા ચેનલ હેડલાઈન બનાવી નહીં,
કોઈ રાજકીય નેતાએ ફૂલહાર ન પહેરાવ્યો,
કોઈ સમાજસંસ્થા એનો સન્માન કરવા આવી નહીં,
કોઈ યુવકને પ્રેરણા મળી તેવું કહી નહોતું.

આ હકીકત જ આ સમાજનું સાચું ચિત્ર દર્શાવે છે—
અસલી હીરોને આપણે ઓળખતા જ નથી, અને ઓળખીએ તેમ છતાં અવગણીએ છીએ.

 શું સમાજના મૂલ્યો બદલાઈ ગયા છે?

આ ઘટના એ પ્રશ્ન ઊભો કરે છે—
“શું આપણે માત્ર ચમક અને દેખાવને જ મૂલ્ય આપતા થઇ ગયા છીએ?”

• ફિલ્મી હીરોને કરોડો લોકો પૂજે,

• પરંતુ સાચા જીવતા હીરોને કોઈ પૂછે પણ નહીં.

• વાસ્તવિક પરોપકારીઓને વખાણવા અમારી પાસે સમય નથી,

• પરંતુ વિવાદો, રાજકારણ અને રીલ્સ માટે કલાકો કાઢી લઈએ છીએ.

માનવતા જો ખરેખર જીવિત રાખવી હોય તો આવા કાર્યોને સમાજના કેન્દ્રસ્થાનમાં રાખવા પડશે.

 આ શિક્ષકનું એક વાક્ય—જે આખા સમાજને વિચારવા મજબૂર કરે

જ્યારે એમને પૂછવામાં આવ્યું કે આપને સન્માન ન મળ્યું તે અંગે દુઃખ છે?
એમણે માત્ર એક પંક્તિ કહી—

“મને સન્માનની ઈચ્છા નથી,
મારા દાનથી એક પણ બાળકનું જીવન બદલાય—
એ જ મારું સન્માન છે.”

આ એક વાક્યમાં જ એ શિક્ષકની મહાનતા, ઉદારતા અને અસલી માનવીપણું દેખાય છે.

 આખરે વાસ્તવિક હીરો કોણ?

• જે પોતાનું નામ ઢોંગથી ન ફેલાવે

• જે ફોટા વગર સેવા કરે

• જે દાનમાં કોઈ સાહેબી ન દેખાડે

• જે માનવતાને સર્વોચ્ચ માને

• અને જે પોતાના જીવનની કમાણી શાંતિપૂર્વક સમાજને અર્પી દે

આવા જ લોકો ખરેખર રાષ્ટ્રના હીરો છે.
આપણું સમાજ તેમને ઓળખતું નથી—પરંતુ ઇતિહાસ જરૂર ઓળખશે.

 નિષ્કર્ષ : આ હીરોનું મૂલ્ય આપણે આજે નહીં, પરંતુ ભવિષ્યમાં સમજશું

આ ૮૦ વર્ષના શિક્ષકે બતાવી દીધું—
સંપત્તિ તાત્કાલિક છે,
પણ કરુણા અને દાન—
અનંત છે.

સમાજના દરેક માણસે આ ઘટનામાંથી શીખવું જોઇએ કે
માનવીય મૂલ્યો પૈસાથી મોટા છે, અને દાન ક્યારેય નાનું નથી.

આ શિક્ષકએ પોતાના જીવનના છેલ્લાં વર્ષોમાં સમાજને એવું વારસું આપ્યું છે જે અનેક પેઢીઓને પ્રકાશિત કરશે.

અને ભલે સમાજે આજે એમનો સન્માન ન કર્યો હોય,
પરંતુ સમય જરૂર કરશે.
સમાજ કદાચ ચૂકી જશે,
પરંતુ ઈતિહાસ ક્યારેય આવા હીરોને ભૂલતું નથી.

Author: samay sandesh