“એસ.એન.કે. સ્કૂલમાં 12મા ધોરણના વિદ્યાર્થીઓનો હાર્ટ એટેકથી કરૂણ અંત — વોલીબોલ રમતા રમતા મેદાન પર જ ઢળી પડ્યો તેજસ્વી વિદ્યાર્થી, પરિવાર-સ્કૂલમાં શોકછાયા”

શહેરનાં જાણીતાં અને પ્રતિષ્ઠિત એસ.એન.કે. સ્કૂલમાં સોમવારનું બપોરિયું અન્ય દિવસો જેવી જ સામાન્ય રીતે શરૂ થયું હતું. ક્લાસીસ પૂર્ણ કરીને વિદ્યાર્થીઓ રમનાર મેદાનમાં ઉતર્યા હતા. વોલીબોલ ગ્રાઉન્ડમાં બાળકો ઉત્સાહપૂર્વક પ્રેક્ટિસ કરી રહ્યા હતા. કોઈને ખ્યાલ પણ ન હતો કે થોડા જ મિનિટોમાં અહીં એવી ઘટના બનવાની છે જે માત્ર સ્કૂલ જ નહીં પરંતુ સમગ્ર શહેરને હચમચાવી નાખશે.

ધોરણ 12 સાયન્સમાં અભ્યાસ કરતા 17 વર્ષીય વિદ્યાર્થી – તેજસ, જે પોતાના વર્ગમાં હોશિયાર ગણાતો, નિયમિત સ્પોર્ટ્સમાં ભાગ લેતો અને ઊર્જાથી ભરેલો બાળક હતો, તે દિવસે પોતાના મિત્રોની સાથે વોલીબોલ રમતો હતો. રમતમાં તેનું પરફોર્મન્સ હંમેશા સરાહનીય રહેતું. કોચ અને શિક્ષકો તેને ‘ટીમનો એનર્જી પોઈન્ટ’ કહેતા. પરંતુ આ જ રમતમાં તેણે જીવનનો છેલ્લો પળો જીવ્યો.

ખુશીની વચ્ચે અચાનક ઉભી થયેલી ત્રાસદી

મેદાનમાં રમત ચાલી રહી હતી. તેજસે સર્વિસ લીધી, બોલ વિરોધી પક્ષના કોર્ટમાં ફેંક્યો અને તેની ટીમને પોઈન્ટ મળ્યો. મિત્રો તાળીઓ પાડતા હતા, પરંતુ તેજસને કંઈક અજીબ લાગ્યું. તેણે છાતીમાં થોડી તકલીફ હોવાનો સંકેત આપ્યો. બે પગ પાછા જતાં જ તે અચાનક જમીન પર ઢળી પડ્યો.

પ્રથમ તો મિત્રો અને કોચને લાગ્યું કે કદાચ ચક્કર આવી ગયાં હશે. પરંતુ થોડા જ પળો માં પરિસ્થિતિની ગંભીરતા સમજાઈ. તેજસનો શ્વાસ અનિયમિત હતો, આંખો અડધી ખુલેલી. શરીર ઢીલું પડી ગયું.

કોચ ચીસ પાડ્યા, “કોઈ પાણી લાવો! તાકીદે પ્રિન્સિપલ સરને બોલાવો!”
ભયનો માહોલ પેદા થયો, વિદ્યાર્થીઓ દોડ્યા.

સ્કૂલ સ્ટાફની દોડધામ અને તાત્કાલિક સારવારનો પ્રયાસ

સ્કૂલની મેડમ, પ્રિન્સિપલ, તેમજ પીઈ ટીચર તાત્કાલિક મેદાન પર પહોંચ્યા. તેજસને તેના મિત્રોની મદદથી બેન્ચ પર લાવવામાં આવ્યો. પ્રથમ સારવાર આપવા પ્રયાસ કરવામાં આવ્યા—પલ્સ ચેક કરાયો, આર્ટિફિશિયલ બ્રેધિંગ, CPR જેવા પગલાં લેવામાં આવ્યા, પરંતુ તેજસ કોઈ પ્રતિભાવ આપી રહ્યો નહોતો.

સ્કૂલના મેડિકલ રૂમથી ઓક્સિજન સિલિન્ડર પણ ઝડપથી લાવવામાં આવ્યો, પરંતુ ત્યારે સુધી તેજસની સ્થિતિ વધુ ખરાબ થઈ ગઈ હતી. સ્કૂલ પ્રિન્સિપાલે તરત જ 108 ઇમરજન્સી એમ્બ્યુલન્સને ફોન કર્યો.

એમ્બ્યુલન્સ 7–8 મિનિટમાં પહોંચી ગઈ—પરંતુ દરેક પસાર થતી સેકન્ડ જીવન અને મોત વચ્ચેનું અંતર વધારી રહી હતી.

એમ્બ્યુલન્સ સ્ટાફે ECG ચેક કર્યું. તેમનો ચહેરો ગંભીર થઈ ગયો. તરત જ વિદ્યાર્થીઓને દૂર થવા જણાવ્યું. CPR ચાલુ રાખી હોસ્પીટલ તરફ દોડવાનું નક્કી કરાયું.

હોસ્પિટલ પહોંચતા સુધી જંગ… પણ જીવન બચી શક્યું નહીં

એમ્બ્યુલન્સનું સાઇરન ગૂંજી રહ્યું હતું. કોચ અને બે શિક્ષકો સાથે ગયા હતા. હોસ્પિટલમાં દાખલ કરાયા. કાર્ડિયોલોજી સ્ટાફે તપાસ કરીને જણાવ્યું—
“હેવી કાર્ડિયક એરેથમિયા અને સડન કાર્ડિયેક અરેસ્ટ.”

ડોક્ટરોએ લગભગ 30–40 મિનિટ સુધી જીવન બચાવવા તમામ પ્રયાસો કર્યા, પરંતુ અંતે દુઃખદ શબ્દો ઉચ્ચારવા પડ્યા—
“વિદ્યાર્થીને બચાવી શક્યા નથી.”

આ શબ્દો સાંભળતાં જ આખું કોરિડોર શાંત થઈ ગયું. કોચનું મન તૂટ્યું. શિક્ષકોના ચહેરા પર આંસુઓ વહેવા લાગ્યા. તાજેતરમાં વોલીબોલ કોર્ટમાં દોડતો, હસતો, પોઈન્ટ સ્કોર કરતો તેજસ—હવે હંમેશ માટે શાંત.

પરિવાર પર દુઃખનો પહાડ—ઘરમાં ચીસો અને ગમગીની

હોસ્પિટલમાંથી પરિવારને ફોન કરવામાં આવ્યો. માતા–પિતા દોડી આવ્યા. પોતાના દીકરાને જોઇને માઁ ચીસો પાડી પડી ગઈ. પિતા સ્થિર રહી શક્યા ન હતા. પરિવાર જાણે દુનિયામાંથી ખોવાઈ ગયો હોય એવું લાગતું હતું.

તેજસ એકમાત્ર દીકરો હતો.
માતાએ કહ્યું—
“મારો દીકરો તો સવારમાં ખુશખુશાલ સ્કૂલે ગયો… રમતા રમતા એને શું થયું? આ કેમ?”

આ શબ્દો સાંભળનાર દરેકનું હ્રદય ગળગળી ગયું.

સ્કૂલમાં શોકછાયા – વિદ્યાર્થીઓમાં ડર અને દુઃખ

આ ઘટના જોતાં જ સ્કૂલમાં શોકનો માહોલ છવાઈ ગયો. દરેક વર્ગમાં શાંતિ છવાઈ ગઈ. મિત્રો રડી રહ્યા હતા. ઘણા વિદ્યાર્થીઓને સ્ટ્રેસના કારણે મેડિકલ રૂમમાં લાવવામાં આવ્યા.

સ્કૂલ મેનેજમેન્ટે જાહેરાત કરી—
“શાળા આજે બંધ રહેશે. આવતી કાલે પ્રાર્થના સભા યોજાશે.”

કોચ, જે તેજસને વર્ષોથી ઓળખતા હતા, તેઓ બોલી પણ શકે તેમ ન રહ્યા.
તેમણે માત્ર એક વાક્ય બોલ્યું—
“એ સૌથી જિલ્દારીથી રમતો વિદ્યાર્થી હતો… મને વિશ્વાસ નથી થઈ રહ્યો.”

17 વર્ષના યુવાનમાં હૃદયરોગ—વિષ્ણગ્યોની ચિંતાજનક ચેતવણી

ડોક્ટરો અને કાર્ડિયોલોજિસ્ટો કહે છે કે નાબાલગ અને યુવા વયમાં અચાનક હદય અટકવાનું કારણ નીચે મુજબ હોઈ શકે:

જન્મથી હૃદયની નાની પરંતુ ગંભીર ખામી
હૃદયની ધબકારા બેકાબૂ થવાની genetic સમસ્યા
અતિશય શારીરિક દબાણ
Stress-induced cardiomyopathy
Covid પછીના હૃદયના પ્રભાવ
Electrolyte imbalance
Undiagnosed myocarditis

ઘણા લોકોને આ સમસ્યાઓ ક્યારેય ખબર પડતી નથી—જ્યાં સુધી કોઈ મોટી રમત દરમિયાન અથડામણ અથવા દોડધામથી ટ્રિગર ન થાય.

કાર્ડિયોલોજિસ્ટ આ ઘટનાને ‘Sudden Cardiac Death in Young Athletes’ તરીકે ઓળખે છે.
દુનિયાભરમાં આવા કેસો વધી રહ્યા છે.

શાળાઓમાં હેલ્થ સ્ક્રીનિંગની જરૂરિયાત—આ ઘટનાએ ફરી ચેતવણી આપી

તેજસનું મોત માત્ર એક પરિવારનો દુઃખ નથી, પણ સમગ્ર શિક્ષણ અને સ્પોર્ટ્સ સિસ્ટમ માટે મોટો સવાલ છે.

શું દરેક વિદ્યાર્થીનું નિયમિત ECG કરવું જોઈએ?
શું તમામ સ્કૂલોમાં AED (Automatic External Defibrillator) રાખવો જરૂરી છે?
શું કોચ અને શિક્ષકોને CPR ટ્રેનિંગ ફરજીયાત હોવું જોઈએ?
શું વિદ્યાર્થીની હેલ્થ હિસ્ટ્રીનું વાર્ષિક અપડેશન સ્કૂલ દ્વારા કરાતું હોવું જોઈએ?

તેજસની ઘટનાએ આ ચર્ચાઓને તીવ્ર કરી છે.

સ્કૂલ મેનેજમેન્ટે જણાવ્યું—
“અમે ભવિષ્યમાં દરેક વિદ્યાર્થી માટે હેલ્થ-ચેકઅપ અને સ્પોર્ટ્સ મેડિકલ પ્રોટોકોલમાં સુધારો કરીશું.”

મિત્રોની યાદ—તેજસનું વ્યક્તિત્વ

તેજસ અત્યંત શાંત, હોંશિયાર અને સૌને મદદરૂપ થતો.
તે ફિઝિક્સમાં ટોચના વિદ્યાર્થીઓમાં હતો. IIT પ્રવેશ માટે તૈયારી કરી રહ્યો હતો. વોલીબોલ તેનો જુસ્સો હતો.

મિત્રોએ કહ્યું—
“એ હસતું રહેતું… ક્યારેય ગુસ્સો કરતો નહીં. ક્લાસનો લાઇટમૂડ બનતો.”
“ગઈકાલે જ TYBWA પ્રેક્ટિસ માટે ટીમ બનાવી. આજે એ નથી.”

મિત્રોની આંખો ભીની થઈ ગઈ.

શહેરમાંથી શોક સંદેશ—લોકપ્રતિનિધિઓ અને શિક્ષણવિદોની પ્રતિક્રિયા

ઘટના સોશિયલ મીડિયા પર ઝડપથી વાયરલ થઈ ગઈ. અનેક લોકો દ્વારા સંવેદનાસભર સંદેશ મોકલવામાં આવ્યા.

શહેરના શિક્ષણ અધિકારીએ કહ્યું—
“આવા કેસો અટકાવવા સ્કૂલોમાં મેડિકલ ઈન્ફ્રાસ્ટ્રક્ચર સુધારવાની જરૂર છે.”

સ્થાનિક MLAએ કહ્યું—
“પરિવારને તમામ મદદ અપાશે. આ દુઃખદ ઘટના છે.”

ઉદ્યોગપતિઓના ગ્રુપે તેજસના સ્મૃતિપ્રત્યે મદદ કરવા દાન આપવાની તૈયારી બતાવી.

અંતિમ વિદાય—આંસુઓમાં તરબોળ શહેર

તેજસનું પાર્થિવ શરીર તેની રહેઠાણે લાવવામાં આવ્યું ત્યારે લોકોની ભીડ લાગી ગઈ. પડોશીઓ, સંબંધીઓ, મિત્રોની આંખોમાં ગમની વાદળો.
માતા પાસે હિમ્મત ન હતી કે પોતાના દીકરાને અંતિમવાર જોશે.
દરેકે એક જ પ્રશ્ન પૂછ્યો—
“આટલું નાનું બાળક… રમી રહેલું બાળક… કેવી રીતે?”

અંતિમ યાત્રામાં સમગ્ર વિસ્તાર એકત્ર થયો. મિત્રો વોલીબોલ લઈને આવ્યા અને તેની ચિતાના પાસેથી મૂક્યો—તેજસને સૌથી વધુ પ્રિય રહેલી યાદગાર વસ્તુ.